Rok produkcji: 2023 Reżyser: Paco Plaza Oceny: imdb filmweb Czas trwania: 1h 30min
Aktorzy: Aria Bedmar, Almudena Amor, Maru Valdivielso
Kraje: Hiszpania
Opis: Po beztroskim dzieciństwie Narcisa zostaje nowicjuszką i zaczyna uczyć dziewczęta w dawnym klasztorze, w którym dzieje się coś niepokojącego.
Moja ocena: 6/10
Recenzja:
Jednym słowem mroczna historia zakonu powoli wychodzi na jaw. Film bardzo mocno stara się pokazać życie w cnocie i poświęceniu dla Boga. Na początku wydaje nam się, że wszystko jest na swoim miejscu ale jednak nie do końca. Okazuje się, że siostrom zakonnym brakuje zachowania adekwatnego do wiary, którą wyznają. W klasztorze panują z góry ustalone reguły i surowy rygor, który nie stanowi wyjątku nawet wobec małych osieroconych dziewczynek, których przeznaczeniem jest powierzenie życia Bogu. Trochę rozbawiła mnie scena, w której jedna z zakonnic wypowiada słowa „w tych murach jesteśmy sobie równe” po czym mówi „powiem matce przełożonej, że jesteś, zaczekaj”. Równe pomimo z góry ustalonej hierarchii? Można mieć co do tego spore zastrzeżenia. Nasza główna bohaterka Hermana Narcissa jest wyjątkową postacią, która jako dziecko doznała rzekomo objawienia Maryi. Teraz jako dorosła ma nauczać i wychowywać grupę dziewczynek. Jest jeszcze przed ślubami wieczystymi ale nachalnie namawiana jest by wstąpić do zakonu. Podczas jej pobytu w klasztorze zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Hermana Narcissa zdeterminowana jest rozwiązać mroczną zagadkę a jednocześnie myślami nie jest do końca przekonana czy chce być zakonnicą, jej wiara poddawana jest próbie. Niektóre sceny bardzo mocno się wyróżniają. Najbardziej spodobała mi się scena z ciasteczkami – świetny pomysł. Sceny z suknią i przy konfesjonale oraz finałowa scena, w której zagadka wychodzi na jaw też mi się spodobały. Jednak sama historia wydaje się w pewnym stopniu naciągana bo motyw zemsty i nienawiści wobec winowajców to nie jest coś czego zakonnica powinna się dopuszczać. Burzy to trochę budowaną wcześniej atmosferę pobożności skoro i tak wyznawana jest ideologia „oko za oko, ząb za ząb” i nie mówi się o żadnym przebaczeniu. Spodziewałem się, że ten film będzie nieco bardziej straszny. Czegoś pod tym względem zabrakło i wyszedł lajtowy horror. Siostra Socorro na pośmiertnej fotografii wygląda dość staro a z jej grobu dowiadujemy się, że miała zaledwie 19 lat gdy umarła. Ta nieścisłość kazała mi się zastanowić nad tym, czy może siostra Socorro nadal żyje a pochowano tam kogoś innego. Jednak chyba był to niezamierzony błąd filmu. Polecam obejrzeć bo szczególnie na początku budowana jest specyficzna atmosfera życia w zakonie i wyszło to bardzo dobrze w porównaniu do innych tego typu horrorów.
Trailer:
