Rok produkcji: 2023 Reżyser: Robert Marianetti, Robert Smigel Oceny: 7.0 imdb 7.2 filmweb Czas trwania: 1h 42min
Aktorzy: Adam Sandler, Bill Burr, Cecily Strong
Kraje: USA, Australia
Opis: O ostatnim roku szkoły podstawowej opowiada jaszczurka o imieniu Leo.
Moja ocena: 7.5/10
Recenzja:
Leo to niezwykły 74 letni kameleon. Trochę stary jak na gatunek jaszczurowatych, które żyją do 20 lat dlatego niezwykły. To jedna z nieprawdziwych informacji jakie ta bajka przekazuje dzieciom. Przymrużając na to oko można powiedzieć, że dawno nie było bajki, która przekazywałaby tyle wartości dla młodego pokolenia co ta. Leo i żółw są odzwierciedleniem dwóch starszych panów z dużym doświadczeniem życiowym. Nie zabraknie żartów i dość mocnych komentarzy szczególnie ze strony żółwia, który sypie żartami dla dorosłych. Spodobała mi się zabawna kreacja dzieci z najmłodszych roczników, które wyglądają zupełnie inaczej od dzieci, które kończą podstawówkę. Jest sporo scen śpiewanych i pytanie czy w polskiej wersji z dubbingiem wyszły dobrze? Moim zdaniem przeciętnie ale nie oglądałem wersji po angielsku, która podejrzewam, że też nie jest o wiele lepsza. Na plus jest to, że kreacja dzieci jest mocno współczesna – to już rocznik 2010 a nie 1990 czy 2000. Jako starszy widz da się wyczuć sporo różnic porównując do swoich wspomnień klasowych. Pomimo tego okazuje się, że typy osobowości pozostają niezmienne. I tak w klasie znajdziemy kujonkę, największego rozrabiakę, szkolną miss piękności z bogatej rodziny, jedynaka z nadopiekuńczymi rodzicami, dziewczynkę, której rodzice są po rozwodzie i tak dalej. Każde dziecko to inny obraz domu i wychowania. Żadne wychowanie nie jest idealne i ma swoje wady. Do klasy przychodzi nauczycielka na zastępstwo, która okazuje się być nauczycielem „starej szkoły”. Od razu wprowadza swoje zasady a jedną z nich jest zabieranie jednego ze zwierzaków szkolnych przez uczniów do domu by uczyli się odpowiedzialności. Wybór pada na Leo, dla którego pobyt w domu ucznia jest okazją do ucieczki i poznania życia na wolności. Przypadkowo zdradza swoją super moc, którą jest umiejętność mówienia. Od tej pory zaczyna pełnić rolę jakby terapeuty i doradcy życiowego dyskutując z każdym dzieckiem z osobna o jego problemach i sposobach ich rozwiązania. Myślę, że różnorodność charakterów naszych postaci pozwoli każdemu oglądającemu dziecku utożsamić się z którymś z bohaterów. Fabuła od początku wciąga i przyjemnie się ogląda. Na plus jest to, że nie ma głupich „żarcików” czy odmużdżających scenek mających zwracać na siebie uwagę swoją głupotą – może jedna czy dwie się trafią ale to tyle. Dobrze sprawdzi się jako film familijny do obejrzenia z młodszymi widzami. Śmiało mogłoby lecieć w kinach i podejrzewam, że nie jedna szkoła podstawowa skusiłaby się na wypad do kina na ten film.
Trailer:
