Rok produkcji: 2020 Reżyser: Michael Matthews Oceny: 6.9 imdb 6.4 filmweb Czas trwania: 1h 49min
Aktorzy: Dylan O’Brien, Jessica Henwick, Michael Rooker
Kraje: USA
Opis: Młody człowiek uczy się, jak przetrwać apokalipsę potworów z pomocą doświadczonego łowcy.
Moja ocena: 7/10
Recenzja:
Apokaliptyczny meteoryt zmierza w kierunku ziemi. Ludzkość rozprawia się z nim za pomocą broni atomowej. Jednak w wyniku rozpadu na ziemię spada skażony pył, który sprawia, że owady na ziemi mutują w krwiożercze potwory. Trochę naciągany pomysł na zrobienie „potworów” do filmu ale lepsze takie wytłumaczenie niż żadne. Początek trochę mnie zirytował ale na szczęście tylko na moment. Chodzi o to, że obawiałem się, że może to pójść w złym kierunku. Istniały 2 obawy – że pół filmu będzie rozgrywało się w bunkrach lub że retrospekcja zajmie zbyt dużo czasu ekranowego. Na szczęście okazuje się, że jest to dobrze przemyślana i wyreżyserowana fabuła. Główny bohater wychodzi na spotkanie z wielkimi robalami, które są głównym elementem zainteresowania widza. Oczywiście musiały być zrobione w CGI ale wyglądają nieźle w tym postapokaliptycznym krajobrazie. Wątek miłosny, który został wciśnięty do filmu w pośpiechu by nadać cel i sens wędrówce głównego bohatera wypadł nieźle biorąc pod uwagę to, że nie poświęcono mu wiele czasu. Survivalowe elementy przetrwania w bunkrze też da się zaakceptować chociaż momentami czuć lekkie naciąganie np. to, że po 7 latach spędzonych w bunkrze nadal mają puszki z jedzeniem. Można mimo wszystko wytłumaczyć wiele survivalowych nieścisłości zbieractwem i tym, że członkowie grupy robili wypady do miast by uzupełnić zapasy konserw. Tego jednak w filmie nie pokazano. Joel jest straszony przed wyprawą do kolonii, w której przebywa jego ukochana. Świat na zewnątrz bunkra okazuje się jednak nie być aż tak straszny bo zagęszczenie owadów o gigantycznych rozmiarach jest stosunkowo niskie. Spodziewałem się trochę trudniejszej przeprawy i większej ilości potworów ale i tak przyjemnie się oglądało. Jest subtelny motyw szacunku do zwierząt przede wszystkim relacja Joela z psem ale też ocenianie po wyglądzie oczu czy dany potwór jest przyjazny czy nie. Promowanie szanowania zwierząt i bardziej naturalistyczne podejście do tematu potworów – pokazanie, że nie każdy z nich musi być krwiożerczą bestią, która chce zabić wszystko co się wokół niej porusza. Dodatkowo jest twist fabularny w wątku miłosnym i w życiu ocalałych kolonii ludzi. Nie dostaniemy więc oczywistego schematu bohatera, który przedziera się przez niebezpieczeństwa i żyje szczęśliwie z ukochaną. Dylan O’Brien kojarzony jest głównie z filmu Więzień labiryntu z 2014 roku a tutaj również sprawdza się aktorsko jak również wszyscy inni aktorzy grający główne postacie. Jako całość wyszło całkiem nieźle.
Trailer:
