Rok produkcji: 2018 Reżyser: Peter Farrelly Oceny: 8.2 imdb 8.2 filmweb Czas trwania: 2h 10min
Aktorzy: Viggo Mortensen, Mahershala Ali, Linda Cardellini
Kraje: USA
Opis: Drobny cwaniaczek z Bronksu zostaje szoferem ekstrawaganckiego muzyka z wyższych sfer i razem wyruszają na wielotygodniowe tournée.
Moja ocena: 7.2/10
Recenzja:
Akcja dzieje się w latach 60tych w ameryce. Bardzo wymagająca rola szczególnie dla Viggo Mortensena, który dźwiga na swoich barkach praktycznie cały film. Grając Tony’ego musi udawać, że jest niezamożnym włochem co przyznam szczerze średnio mu wychodzi. Poza tym jego postać jest katalizatorem do większości interakcji i humoru. Tony jest z temperamentu postacią przebojową skłonną do wszelkiego rodzaju ryzyka. Jego miejsce pracy zostaje zamknięte na kilka miesięcy a z racji, że ma rodzinę musi szybko wykombinować sobie jakąś pracę zarobkową. Dzięki swojej dobrej opinii wyrobionej na mieście trafia mu się fucha szofera. Tak poznaje Dr. Donalda Shirley’a. Okazuje się, że jest muzykiem. Mahershala Ali jak zwykle gra dumnego „szambelana” o dworskich manierach ale jest wolnym do tego bogatym człowiekiem i nie musi nikomu służyć. Z tego tytułu posiada podwójny problem. Pierwszym jest jego kolor skóry, który nie był mile widziany w ameryce lat 60tych a drugim to, że jest za dobrze wychowany przez co nie może utożsamić się z ludźmi swojego koloru skóry ani z białymi amerykanami. Film opiera się na dialogu. Występuje sporo żartów. Za subtelny można uznać sposób w jaki poruszany jest problem rasizmu. Osobiście wątpię, że było aż tak źle i obraz masowej nietolerancji rasowej wśród amerykanów jest przesadnie podkoloryzowany ale nie oszukujmy się – amerykanie nigdy nie lubili obcokrajowców i nie będą lubić i traktować ich na równi i to się raczej nigdy nie zmieni. Zarówno postacie Tony’ego i Dr. Donalda Shirley’a są bardzo barwne i charakterystyczne. Film jest oparty na dialogach. Podróż staje się pretekstem do dyskusji o światopoglądach, stereotypach, nietolerancji itd. Nie zabraknie ciekawej scenerii rodem z lat 60tych i ładnych widoków. Pomimo motywu podróży film jest dość statyczny ale na szczęście broni się aktorsko przez co nie nuży i nie nudzi. Osobiście miałem może ze 2 krótkie momenty nudy – sama fabuła jest niezbyt ciekawa ale humor, zachowanie postaci i podejmowane przez nie tematy rozmów sprawiają, że jest interesująco. Jeśli spodobał Ci się film Nietykalni z 2011 roku to i ten z pewnością przypadnie Ci do gustu.
Trailer:
